22/04/2021

Μίμης Μακρής

Πολλοί από τους ανθρώπους που πήραν τους δρόμους της ξενιτιάς, κάνανε μεγάλο λάθος στη ζωή τους.  Όμως, σε αρκετούς από αυτούς, το λάθος έγινε επιτυχία και προκοπή, ο χρόνος στην ξενιτιά πέρασε γρήγορα και η επιθυμητή επιστροφή στη πατρίδα τους, έγινε πραγματικότητα. Σε αυτή την κατηγορία ήταν και ο, αείμνηστος πια, Μίμης Μακρής.


Στην Αθήνα, νέος, χαρούμενος και ευγενής, σπούδαζε νομικά στο Πανεπιστήμιο, ήταν άριστος ποδοσφαιριστής του Εθνικού Αστέρα, στη θέση των μέσων παιχτών, ταλαντούχος γραφιάς εύθυμων ιστοριών και σόκιν ανεκδότων. Έγραφε νούμερα για επιθεωρήσεις και γενικά ήταν γνωστός και συμπαθής στους  αθλητικούς και καλλιτεχνικούς κύκλους. Δεν είχε λόγους σοβαρούς να τα αφήσει όλα αυτά και να αποδημήσει. Από απερισκεψία λοιπόν και τυχοδιωκτισμό, τα παράτησε μια μέρα και πήρε το ρίσκο της  μετανάστευσης στη Βενεζουέλα.
Στο Καράκας ο Μίμης έγινε ο Μιμάκος της συντροφιάς του Γιώργου Σπυρόπουλου, με φίλους τον Πέτρο Ρούσο, Νίκο Θεοδώρου και Γιάννη Βέικο, οι οποίοι καθημερινά γλεντούσαν στο, μεγαλύτερο τότε καμπαρέ του Καράκας, στη Λεωφόρο Ουρδανέτα, «Pasapoga». Ο βιομήχανος, πλούσιος και γαλαντόμος, πλήρωνε πάντοτε το λογαριασμό.
Ο Μίμης Μακρής ήταν ο θεωρητικός αυτής της ομάδας, ο σύμβουλος, ο πρωτεργάτης. Η μόρφωσή του, η εξυπνάδα του και η καλή του συντροφιά τον έκανε να είναι πάντα το πιο αγαπητό πρόσωπο στον ελληνισμό της Βενεζουέλας. Στις δυο κατά καιρούς ελληνικές πολιτικές εφημερίδες που  έβγαλα στο Καράκας, ήταν συνεργάτης μου και έγραφε με πολύ χιούμορ το χρονογράφημα. Είχε μια ειρωνεία, ένα σαρκασμό στο γράψιμό του, που σε έκανε φανατικό αναγνώστη  και θαυμαστή του.
Ο Μίμης Μακρής αφού πέρασε χρόνια ευτυχίας και χαράς στη χώρα του Σιμόν Μπολίβαρ, η νοσταλγία της Ελλάδας τον έκανε να πάρει την απόφαση της επιστροφής.
Γλυκομίλητος, με ταλέντο να αφηγείται ανέκδοτα και εύθυμες ιστορίες, διασκέδαζε με την κιθάρα του και τα τραγούδια του τους ανθρώπους που τον αγαπούσαν και τον εκτιμούσαν. Πέθανε από καρκίνο του αίματος, αφού βασανίστηκε για αρκετό καιρό σε κλινικές και νοσοκομεία.

* Απόσπασμα από το βιβλίο Μετανάστες του Νίκου Παλαμήδη

2 comentarios:

  1. Gracias Startos por rescatar esta sembalnza de nuestro querido amigo común del libro de mi papá. Mis recuerdos de él en el café de la Colonia Helénica de Venezeuela, cunado trabajaba de mesonero ayudando a mi paá, son tal cual; siempre rodeado de amigos alrededor de una mesa y permanente ir y venir de risas y comentarios jocosos.

    ResponderBorrar
  2. Mimis es inolvidable! Cuanta falta hacen hoy en día personas como el. Inagotable su humor y su simpatía. Queridisimo amigo que me honró con su amistad.

    ResponderBorrar