Τάκης Ανδρουτσόπουλος

Ο Κωνσταντίνος (Τάκης) Ανδρουτσόπουλος με την πολυετή, μεγάλη και γνωστή προσφορά του στον Ελληνισμό της Βενεζουέλας είναι το πρόσωπο που θα θέλαμε να αναφερθούμε εν συντομία σήμερα αλλά με την  υπόσχεση προσεχώς να ανταποκριθούμε με ένα εκτενές και περιεκτικό αφιέρωμα στο πλούσιο έργο του.

Ο Τ. Α, γεννήθηκε στις 6 Αυγούστου του 1932 στο Χρυσοχώρι Μεσσηνίας. Μετανάστευσε στη Βενεζουέλα το έτος 1957. Eγκαταστάθηκε στην πόλη Βαρκισιμέτο όπου ασχολήθηκε με το εμπόριο και παράλληλα με πατριωτικό σθένος για τον Ελληνισμό. Διετέλεσε πρόεδρος της Ελληνικής Κοινότητας την οποία υπηρέτησε για χρόνια. Το δε 1971, χρήστηκε και επίτιμος πρόξενος της Ελλάδας στην Βενεζουέλα.

Κατόπιν μακράς πορείας στη δεύτερη πατρίδα του, όπως συνήθιζε να την λέει, επέστρεψε στην Ελλάδα το 1978, όπου με άλλους επαναπατρισθέντες Έλληνες ίδρυσε τον Ελληνο-Βενεζουελάνικο Σύλλογο στον οποίο προήδρευσε μέχρι τον θάνατό του 19 Ιουλίου 2019.

Ας είναι τούτο το σύντομο αφιέρωμα μια ελάχιστη προσφορά στο έργο που άφησε και μ’ αυτό σηματοδότησε και ενίσχυσε τις σχέσεις των δύο λαών: Ελλάδας – Βενεζουέλας.

Στην ιστορία των Ελλήνων της Βενεζουέλας θα έχει μια ιδιαίτερη θέση κι εμείς που τον γνωρίζαμε θα θέλαμε να σταθούμε στο ύψος της προσφοράς του, να τον θυμόμαστε για πάντα και να τον έχουμε παράδειγμα προς μίμηση.

Resumen...

Reciban todas y todos un saludo decembrino.

Pronto finalizaremos el 2021, por lo tanto, hoy queremos recapitular sobre un año muy fructífero para el Proyecto “La historia de los griegos en Venezuela” que, a pesar de las circunstancias y restricciones a nivel global por la pandemia, completó exitosamente un cronograma intenso de filmación de entrevistas realizadas tanto en Venezuela, como en Grecia.  

Con gran satisfacción informamos que se entrevistaron un total de 60 personas de varias generaciones de griegos de Venezuela: 23 en Caracas, 12 en Valencia, 17 en Atenas, 10 en Tesalónica, 2 en Volos, y 2 en Katerini,  1 en Kalamata, 1 en Valencia (España) por escrito, inmortalizando con ellas las vivencias de aquellos que tuvieron que emigrar de Grecia al país suramericano en busca de una vida mejor para sus familias y luego prosperaron en Venezuela; pero también se entrevistaron generaciones de greco venezolanos que recientemente se vieron obligados a dejar a Venezuela para refugiarse en Grecia, repitiendo el viaje de sus padres o sus abuelos en una travesía contraria, forjando una historia de inmigración y regreso a la tierra que los vio nacer, única. 

Hay que mencionar, además la participación y filmación de dos sesiones del Ciclo “Historias de la Diáspora Griega” con el Grupo de Teatro Playback en Atenas, donde en un formato de psico-drama, algunos de los entrevistados de Atenas, narraron sus historias en público y los actores del grupo teatral improvisaron esas historias ofreciendo una experiencia teatral diferente y única tanto para los partícipes como para el público.  La segunda sesión del ciclo fue con griegos residentes en Venezuela y Chile. 

Solo nos queda agradecer muy profundamente a todos los entrevistados que gustosamente accedieron a narrar sus historias frente a las cámaras, así como también al equipo de entrevistadores, de filmación y de producción. 

Entrevistados en el 2021:

 Caracas:

1.   Spiros Jatzicostandis

2.   Nikos Bacópulos

3.   Padre Evángelos (Sergio Zapata)

4.   Simón Búlgaris

5.   Cristina Paraponiaris

6.   Ana María Birakis

7.   Atanasio Palamidis

8.   Migdalia Febres - Palamidis

9.   Mariketi Papatzikos

10.  Antonia Giannópulos - Papatzikos

11.  Zoí Galanakis - Giannópulos

12.  Florencia González - Makriniotis

13.  María Kakalanos

14.  Irini Kufeli de Maragelis

15.  Vasilikí Kakalanos de Maragelis

16.  Teodoro Maragelis

17.  Aristóteles Tiniacós (hijo)

18.  Marielena Antoniadis - Morakis

19.  Dina Antoniadis

20.  Yasemí Papayanni

21.  Vasilis Katerinis

22.  Ángela Kudunas

23.  Costa Palamides

Valencia:

1.    Nikolás Alexópulos

2.    Panteleimon Sarrigeorgidis

3.    Ioannis Bathiotis

4.    Dimóstenes Mantas

5.    Mariela Mantas (Hija de Dimóstenes Mantas)

6.    Evangelía Pantazís

7.    Sofía Manta Georgakopulu

8.    Kleanthi Panagiotoglu (Hija de Orésti Panagiotóglou)

9.    Eleftería Glimidaki de Bibo

10.  Antonía Glimidaki de Kotta

11.  Thomaisa Bibo Glimidaki

12.  Basilio Bibo Raedi (Nieto de Eleftería Glimidaki de Bibo) 

Atenas:

1.    Stratos Dukakis

2.    Pantelis Pulakis

3.    Kostalex Vogiatzis

4.    María Palamidis - Liarmakopulos

5.    Cristo Aguridis

6.    Giovanna Augello Aguridis

7.    Tania Theodoridis

8.    Eleni Bacatsiás

9.    Yorgos Bacatsiás

10.  Dora Bacatsiás

11.  Yorgos Papadópulos

12.  Pagona Papadópulos

13.  Suli Papadópulos

14.  Kismet Tsalapati

15.  Margarita Don Tsalapati

16.  Vasilía Giannuli

17.  Dimitra Giannuli - Lurís

 Tesalónica:

1.    Alekos Aslanidis

2.    Rula Aslanidis

3.    Apóstolos Gorópulos

4.    María Konakas

5.    Irini Konakas

6.    Esperanza Savidis

7.    Dimitra Savidis

8.    Yannis Marmanidis

9.    Avrilia Smirniudis - Tsipas

10.  Dimitrios Tsipas

Volos:

1.    Cristos Mitsicostas

2.    Zoila Brito - Mitsicostas

 Katerini:

1.    Jaris Panayotidis

2.    Meropi Tsiortzortzidis - Panayotidis

Kalamata:

1.    Fotiní Tzumis - Kiskiras

Valencia (España):

1.    Stratos Papasarantos (testimonial por escrito)

Filmaciones en Venezuela:

Costa Palamides (entrevistador y preproducción), Padre Evángelos y Mariketi Papatzikos (preproducción), equipo de filmación Mb Design Studio (Karina López, cámara; Licey Su Wing, logística; Marcos Fajardo, periodista y luces; Rubén Rodríguez, dirección; Ricardo Martinez, dirección fotográfica, colorización y sonido).

Filmaciones en Grecia:

Dimitris Mitsis (cámaras y sonido en Grecia), Dimitris Frangos (cámaras y sonido en Kalamata), Pantelis Palamidis, Coromoto Galvis, Costa Palamides (entrevistadores y preproducción). 

De modo similar, agradecemos a todos aquellos que, con su apoyo, ya sea financiando los gastos de producción o concediendo los espacios para las filmaciones, hicieron posible esta primera etapa del Proyecto:  La Comunidad Ortodoxa Griega de Venezuela, el Centro de Etnomusicología Petros Zisis, Teatro Palmos, Grupo de Teatro Playback, Alekos y Rula Aslanidis y Apóstolos Gorópulos.   

Para finalizar, estas son nuestras metas para el 2022: continuaremos con las filmaciones en los primeros meses del año, seguiremos con el montaje del portal de Internet, editaremos los testimoniales ya filmados e iniciaremos la postproducción del documental. 

 ¡Felices fiestas y un próspero año 2022, 

lleno de mucha salud y felicidad para todos!

Αγαπητοί μας φίλοι,

Σύντομα τελειώνει το 2021, επομένως θέλουμε να ανακεφαλαιώσουμε μια πολύ γόνιμη χρονιά για το Έργο «Η ιστορία των Ελλήνων στη Βενεζουέλα» το οποίο, παρά τις αντίξοες συνθήκες και τους παγκόσμιους περιορισμούς λόγω της πανδημίας, ολοκλήρωσε με επιτυχία το έντονο πρόγραμμα των γυρισμάτων που πραγματοποιήσαμε τόσο στη Βενεζουέλα όσο και στην Ελλάδα.

Με μεγάλη ικανοποίηση αναφέρουμε ότι πήραν μέρος συνολικά 60 άτομα από διαφορετικές γενιές Ελλήνων της Βενεζουέλας. Έτσι έγιναν: 23 στο Καράκας, 12 στη Βαλένσια, 17 στην Αθήνα, 10 στη Θεσσαλονίκη, 2 στο Βόλο, 2 στην Κατερίνη, 1 στην Καλαμάτα και 1 γραπτώς από τη Βαλένσια της Ισπανίας απαθανατίζοντας τις εμπειρίες με από αυτούς που χρειάστηκε να μεταναστεύσουν από την Ελλάδα στη χώρα της Νότιας Αμερικής αναζητώντας μια καλύτερη ζωή για τις οικογένειές τους και στη συνέχεια ευημερούσαν στη Βενεζουέλα. Όπως και γενιές Ελλήνων Βενεζουελάνων που αναγκάστηκαν πρόσφατα να εγκαταλείψουν τη Βενεζουέλα για να καταφύγουν στην Ελλάδα, επαναλαμβάνοντας το ταξίδι των γονιών ή των παππούδων τους σε ένα αντίθετο ταξίδι, δημιουργώντας μια μοναδική ιστορία μετανάστευσης και επαναπατρισμού.

Πρέπει επίσης να αναφέρουμε τη συμμετοχή και τη μαγνητοσκόπηση του κύκλου «Ιστορίες της ελληνικής διασποράς» με τη θεατρική ομάδα Playback στην Αθήνα, όπου σε ψυχοθεατρική μορφή, κάποιοι από τους συνεντευξιαζόμενους αφηγήθηκαν τις ιστορίες τους στο κοινό και στη συνέχεια οι ηθοποιοί της θεατρικής ομάδας αυτοσχεδίασαν αυτές τις ιστορίες προσφέροντας μια διαφορετική και μοναδική θεατρική εμπειρία σε όλους τους παρευρισκόμενους στην αίθουσα. Ο κύκλος ολοκληρώθηκε με μια δεύτερη συνεδρία με Έλληνες κατοίκους της Βενεζουέλας στη Βενεζουέλα και τη Χιλή.

Θέλουμε να ευχαριστήσουμε θερμά όλους πήραν μέρος και δέχτηκαν πρόθυμα να πουν τις ιστορίες τους μπροστά στις κάμερες, καθώς και την ομάδα συνεντεύξεων, γυρισμάτων και παραγωγής. 

Γυρίσματα στη Βενεζουέλα:

    Κώστας Παλαμίδης (συνεντευξιαστής και προ-παραγωγή), πατέρας Ευάγγελος και Μαρικέτη Παπατζίκος (προ-παραγωγή), κινηματογραφικό συνεργείο του Mb Design Studio (Καρίνα Λόπεζ, κάμερα, Licey Su Wing, logistics, Μάρκος Φαγάρντο, δημοσιογράφος και φώτα, Ρούμπεν Ροντρίγκεζ, σκηνοθέτης, Ricardo Martinez, φωτογραφική σκηνοθεσία, χρωματισμός και ήχος).

 Γυρίσματα στην Ελλάδα: 

Δημήτρης Μήτσης (κάμερες και ήχος), Παντελής Παλαμίδης, Coromoto Galvis, Κώστας Παλαμίδης (συνεντεύξεις και προπαραγωγή). Επίσης ευχαριστούμε όλους όσους με την υποστήριξή τους, είτε χρηματοδοτώντας τα έξοδα παραγωγής είτε παραχωρώντας χώρο για τα γυρίσματα, κατέστησαν δυνατή αυτή την πρώτη φάση του Έργου: την Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα Βενεζουέλας, το Εθνομουσικολογικό Κέντρο Πέτρος Ζήσης στο Χαλάνδρι, Θέατρο Παλμός, Playback Θεατρική Ομάδα, Αλέκος και Ρούλα Ασλανίδη και Απόστολος Γορόπουλος.

Εν κατακλείδι, αυτοί είναι οι στόχοι μας για το 2022: θα συνεχίσουμε με τα γυρίσματα τους πρώτους μήνες του νέου έτους, τη συναρμολόγηση της διαδικτυακής πύλης, θα επεξεργαστούμε τις μαρτυρίες που έχουν ήδη γυριστεί και θα ξεκινήσουμε το post-production του ντοκιμαντέρ.

 

Τέλος να σας ευχηθούμε Χρόνια Πολλά

και Καλή Χρονιά με υγεία και ευτυχία! 

Lo que piensa un niño - Mensaje Navideño

Durante 10 años, este original mensaje ha conquistado los corazones de la audiencia de la radio en Venezuela, luego de haber sido grabado por el locutor y productor Juan Francisco Champion en Radio Latina 99,1 FM. 

Conociéndolo como testimonio cargado de fibra y por ser una tradición para esta época, "Griegos en Venezuela" lo reproduce para sus amigos y seguidores. Pulsen play. 👇

Igual, através de nuestos medios lo pueden escuchar por aquí:

https://www.facebook.com/GriegosEnVenezuela

Porquè no Atenas?

Una canciòn para Atenas

Era 3 de septiembre de 1990 y Grecia reclamaba los 26os Juegos Olímpicos de 1996 para celebrar el centenario del resurgimiento de los primeros Juegos celebrados el 1896 allí en su cuna. Como último esfuerzo, organizó una gran celebración en el emblemático Estadio Kallimarmaro de Atenas. "Una canción para Atenas". 80.000 personas bajo la música de Vangelis Papathanassiou exigieron al Comité Olímpico Mundial la asignación de los 26 Juegos Olímpicos de 1996 en Atenas.

Sin embargo, para gran decepción de los griegos, Atenas los perdió! En la crucial quinta votación para la asignación, que tuvo lugar en Tokio el 18 de septiembre de 1990, Atlanta recibió 51 votos y Atenas 35. 

¡Finalmente, Coca Cola derrotó al Partenón!

Stratos Doukakis, estando en Atenas, tuvo la suerte de vivir el 3 de septiembre de 1990 ese gran momento en el repleto Estadio Kallimarmaro de Atenas. A su regreso a Venezuela, sumamente decepcionado, "levantó" su voz de protesta en los medios de comunicación de Valencia. 

Con su artículo "Porqué no Atenas" el 22 de Septiembre 1990, en el diario El Carabobeño y luego en el programa "Primicia" en la estación de Radio Latina. 

* Al final los Juegos se llevaron a cabo el 19 de julio al 4 de agosto de 1996 en Atlanta, Estados Unidos.

Aqui  pueden escuchar la grabaciòn

y leer lo aqui

Ένα τραγούδι για την Αθήνα

Ήταν 3 του Σεπτέμβρη του 1990 και η Ελλάδα διεκδικούσε τους 26ους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 για να γιορτάσει τα 100 χρόνια από την αναβίωση του θεσμού. Στην ύστατη προσπάθεια διοργάνωσε μια μεγάλη γιορτή στο εμβληματικό Καλλιμάρμαρο Στάδιο της Αθήνας. «Ένα τραγούδι για την Αθήνα». 80.000 άνθρωποι υπό τη μουσική Βαγγέλη Παπαθανασίου απαιτούσαν από την Παγκόσμια Ολυμπιακή Επιτροπή να αναθέσουν την 26^η Ολυμπιάδα του 1996 στην Αθήνα.

Ωστόσο, προς μεγάλη απογοήτευση των Ελλήνων τους έχασε. Στην κρίσιμη πέμπτη ψηφοφορία για την ανάθεση της διοργάνωσης, που έγινε στο Τόκιο στις 18 Σεπτεμβρίου 1990, η Ατλάντα έλαβε 51 ψήφους και η Αθήνα 35. Τελικά η Coca Cola νίκησε τον Παρθενώνα!

Ο Στράτος Δουκάκης, έτυχε να ζήσει εκείνη τη μεγάλη στιγμή μέσα στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο της Αθήνας, στις 3 του Σεπτέμβρη του 1990. Με την επιστροφή του στη Βενεζουέλα, άκρως απογοητευμένος, «σήκωσε» φωνή διαμαρτυρίας στα μέσα επικοινωνίας της Βαλένσια. Με το άρθρο του «Γιατί όχι η Αθήνα» στην εφημερίδα El Carabobeño και μετ’ έπειτα στη ραδιοφωνική εκπομπή «Primicia» στον σταθμό «Radio Latina».

* Τελικά οι Αγώνες διεξήχθησαν από τις 19 Ιουλίου έως τις 4 Αυγούστου 1996 στην Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.

12 de Octubre, Día de la Raza

A más de cinco siglos del descubrimiento de América, el 12 de octubre se conmemora como el Día de la Raza en memoria de aquella lucha que en 1492 libraron los indígenas y los colonizadores españoles, luego de que el marinero genovés Cristóbal Colón descubriera el Nuevo Mundo.

Ese día fue denominado así, por el mestizaje que nació del encuentro entre esos dos grupos culturales tan diferentes, por un lado, la raza blanca española y por el otro la indígena, iniciando con ello la unión entre Europa y América y que también se le conoce como el “Encuentro de dos mundos’.

En consecuencia, es importante recordar que debido a que Colón creyó haber encontrado las Indias -y no el continente americano- fue que a estas nuevas tierras se les nombró así y por ende, a sus habitantes indios. Ambas denominaciones fueron utilizadas tras la gestación de la colonización europea de América que duró 300 años, hasta finales del período colonial.

 

“Un día como hoy pero de 1492. Los Nativos de nuestro continente descubrieron: Que eran indios; Que vivían en América; Que estaban desnudos; Que debían obediencia a un rey y una reina de otro mundo; Que había un dios y un cielo”
Vinieron. Ellos tenían la Biblia y nosotros teníamos la tierra. Y nos dijeron: "Cierren los ojos y recen". Y cuando abrimos los ojos, ellos tenían la tierra y nosotros teníamos la Biblia.

Eduardo Galeano

Ο Μίκης Θεοδωράκης στη Βενεζουέλα

Η Ελλάδα αποχαιρέτισε αυτή την εβδομάδα τον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη. Δεν έχουμε πολλά να προσθέσουμε για αυτόν και το έργο του. Άλλωστε είδαμε όλες τις εκδηλώσεις αγάπης, σεβασμού και αναγνώρισης, που προέρχονταν από τα παγκόσμια  κοινωνικοπολιτικά και πολιτιστικά φάσματα, τα οποία δεν κουράστηκαν να αναγνωρίζουν την πολυμερή κληρονομιά που μας αφήνει: τη μουσική του, το κοινωνικοπολιτικό του δόγμα για την ενότητα της Ελλάδας και των λαών και τον αταλάντευτο αγώνα του για κοινωνική δικαιοσύνη.

Οι Έλληνες της Βενεζουέλας -ίσως οι πιο προνομιούχοι στην αμερικανική ήπειρο- βρέθηκαν δυο φορές κοντά στο Μίκη Θεοδωράκη. Πρώτη φορά επισκέφτηκε τη χώρα το 1972, προσκεκλημένος από το Εθνικό Ινστιτούτο Πολιτισμού και Καλών Τεχνών (INCIBA), για μια σειρά συναυλιών στην αίθουσα του θέατρο Παρίς του Καράκας, που κορυφώθηκαν με μια δωρεάν συναυλία η οποία ξεχείλισε τη χωρητικότητα της Aula Magna του Κεντρικού Πανεπιστημίου της Βενεζουέλας. Κάθε βράδυ, μετά τις συναυλίες, ο Θεοδωράκης με τη σύζυγό του Μυρτώ, τους τραγουδιστές: Μαρία Φαραντούρη και Πέτρο Πανδή, όπως και τους επτά μουσικούς που αποτελούσαν την ορχήστρα του δείπνιζαν στην Ελληνική Παροικία της Βενεζουέλας, που διοργάνωσε ο Νίκος Παλαμήδης. Μετά το φαγητό, απεργάζονταν την οργάνωση ενός αντιδικτατορικού πυρήνα στη Βενεζουέλα για να υποστηρίξουν τα παγκόσμια κινήματα κατά της στρατιωτικής χούντας που κυβερνούσε εκείνα τα χρόνια στην Ελλάδα.

Η δεύτερη φορά ήταν το 1973, καθ' οδόν προς τη Χιλή όπου θα έκανε την πρεμιέρα του θρυλικού ορατόριου «Canto General» του μεγάλου Χιλιανού ποιητή Πάμπλο Νερούδα, με τον οποίο συνεργάστηκε στο Παρίσι στα χρόνια της εξορίας του.  Αυτή τη φορά, η επίσκεψή του είχε περισσότερο πολιτικό χαρακτήρα, με συναντήσεις εργασίας με το πρόσφατα δημιουργημένο κόμμα Movimiento al Socialismo (Κίνημα για Σοσιαλισμό), στο οποίο χάρισε τη μουσική ενός από τα πιο εμβληματικά τραγούδια του, το «Λίγο Ακόμα», σε ποίηση του Γιώργου Σεφέρη, για ύμνο του κόμματος με τον τίτλο: "Si podemos, podemos” (Ναι! μπορούμε, μπορούμε).  Η παρουσίαση έγινε στο στάδιο μπέιζμπολ του Κεντρικού Πανεπιστημίου της Βενεζουέλας, κάτω από μια καταρρακτώδη βροχή, όπου κι εκείνος, χέρι-χέρι με τους εργάτες του Πανεπιστημίου, έστησαν ένα πρόχειρο στέγαστρο ώστε να προστατεύσει την ορχήστρα και τους τραγουδιστές για να δοθεί η συναυλία. Ενόσω ήταν στη Βενεζουέλα, έγινε το στρατιωτικό πραξικόπημα στη Χιλή (11 του Σεπτέμβρη) οπότε τα σχέδια ανατράπηκαν και ο Θεοδωράκης αποφάσισε να κάνει την πρεμιέρα του «Canto General» στο Καράκας. 

Υπάρχουν πολλές ιστορίες για αυτές τις δύο επισκέψεις και για όλα όσα ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια, από την επίσκεψή του στη Μπογκοτά, ειδικά καλεσμένος από τον πρόεδρο Μπελισάριο Μπετανκούρ, για να παρουσιάσει το "Canto General", περνώντας από τη σειρά συναυλιών "Theodorakis en español» του Αοιδός ( Σύνδεσμος Λαϊκού Τραγουδιού) το 1984-85, με τη συμμετοχή γνωστών καλλιτεχνών του θεάτρου και της μουσικής στη Βενεζουέλα, μέχρι την απίστευτη εκστρατεία που ξεκίνησε από τη Βαλένσια και σε ολόκληρη τη Βενεζουέλα, για τη συλλογή υπογραφών υπέρ της υποψηφιότητας Θεοδωράκη για το Νόμπελ Ειρήνης 2000.  

Αλλά αυτές οι ιστορίες και τα ανέκδοτα, που είναι πολλά και πολύ ενδιαφέροντα, θα ειπωθούν στις μαρτυρίες που έχει ως στόχο το «Εγχείρημα- Ιστορία των Ελλήνων στη Βενεζουέλα».

Προς το παρόν, ας μείνουμε σιωπηλοί και ας σιγοτραγουδήσουμε ένα αγαπημένο μας τραγούδι του. Να αποχαιρετήσουμε, με σεβασμό και συγκίνηση, τον μεγάλο οικουμενικό Έλληνα της Ρωμιοσύνης και να τον ευχαριστήσουμε για όλα: για το παγκόσμιο έργο του, για τους αγώνες του, για την υπέροχη μουσική που μας άφησε.

Καλό ταξίδι, Μίκη Θεοδωράκη. «Άξιος εστί»!

Η μνήμη σου θα είναι αιώνια!