Στην προσπάθεια που κάνουμε σαν «Εγχείρημα» να
επαναφέρουμε στην επιφάνεια πρόσωπα, γεγονότα και ντοκουμέντα που έχουν να
κάνουν με την ιστορία του ελληνισμού της Βενεζουέλας, δίχως να αφήνουμε «χρέη»,
αισθάνομαι την υποχρέωση να αποτίνω φόρο τιμής σε δυο κυρίες.
Ο χρόνος
κυλάει αμείλικτος, και ενώ περιδιαβαίνω
στης μνήμης τις κιτρινισμένες σελίδες, τόσο που γρηγορώ, πριν τις τραβήξει η ζωή στο μετά της, να απλώσω τα αισθήματά μου και να τα κάνω λέξεις ώστε να τις αφήσω άφθαρτες κι ανέπαφες στην οθόνη της μνήμης.
Είχα πάντα σαν αρχή να μην ακυρώνω την ιστορία, και είναι κυρίως η συγκίνηση που νιώθω καθώς προετοιμάζω τις ανάλογες λέξεις για να καταθέσω εδώ, στην
ετυμηγορία του χρόνου, δυο λόγια στο όνομα των παιδιών μας, σαν ελάχιστη
αντιπροσφορά και ευγνωμοσύνη σ’ εκείνες.
Θα ήταν άδικο να μη γίνει μια ιδιαίτερη τιμητική μνεία
και στις άλλες δυο κυρίες* που, εκτελώντας χρέη δασκάλων δίχως να είναι,
βοήθησαν ανιδιοτελώς, τους μαθητές του Σχολείου της κοινότητάς μας. Κι αυτές
είναι η κυρία Αγγελική
(Κική) Παρασκευοπούλου και η κυρία Φιλιώ Κρομμύδα.
Η Φιλιώ δίδασκε στα μικρά παιδιά και η Κική στα αμέσως
μεγαλύτερα αφήνοντας στην κυρία Ευγενία τα πιο προχωρημένα.
Η Κική, ξέχωρα δίδαξε με ζήλο και παραδοσιακούς χορούς
στο τμήμα της Νεολαίας με μεγάλη επιτυχία αφού η χορευτική ομάδα μας έφτασε να
συναγωνίζεται σε διάφορα φεστιβάλ του είδους και να κατακτά τρόπαια. Ήταν,
επίσης οι συνήθεις πρωταγωνίστριες στις οργανώσεις εορτών και εκδηλώσεων.
Και οι δύο τους υπήρξαν και συνεργάτισσες στην εφημερίδα ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Η Κική άρχισε
να γράφει από το 2ο φύλλο (Φεβρουάριος 1987) μέχρι το 11ο, και
υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Η Φωνή». Αξίζει να αναφέρω εδώ ότι τα δύο
πρώτα γραφτά της ήταν αφιερώματα σε ειδική στήλη με τον τίτλο «Το πρόσωπο
της ημέρας». Στο πρώτο –και
προς τιμήν της– εξήρε το έργο της δασκάλας Ευγενίας Εξαρχέα και το
δεύτερο στον νέο τότε Γιάννη Γεωργόπουλο για την προσφορά του στη Νεολαία μας.
Γενικά τα άρθρα της είχαν σχέση με κοινωνικά θέματα.
Η Φιλιώ, συνεργάτιδα κι εκείνη, από το 5ο φύλλο (Μάρτιος 1987) μέχρι –απίστευτο– το 35ο και τελευταίο (Ιούλιος 1988)! Διατηρούσε τη στήλη «Για
σας παιδιά» και υπέγραφε με τα αρχικά της Φ.Κ. Τα κείμενά της ήταν θέματα που αφορούσαν κυρίως ιστορία,
παραδόσεις, ποιήματα, ανέκδοτα και παιχνίδια για τα μικρά μαθητούδια.
Η προσφορά τους υπήρξε ανεκτίμητη και η συμβολή τους,
στην ανάδειξη του σχολείου μας, πρωτίστως και της κοινότητάς μας γενικά, ήταν
σημαντική και είμαστε ευγνώμονες, όχι μόνο τα παιδιά αλλά και οι γονείς. Όλοι
μας.
Σ.Δ.
* Η κυρία Ευγενία Εξαρχέα, έκανε
χρέη δασκάλας πάνω από μια δεκαπενταετία, ακούραστη, με ζήλο και με τη θέλησή
της επιτελούσε το έργο της, διδάσκοντας στα παιδιά μας τη γλώσσα, τα ήθη και τα
έθιμα. Κι όπως γράψαμε στο ιστορικό της κοινότητας, δυστυχώς δεν μπορέσαμε,
παρ’ όλες τις προσπάθειες, να κάνουμε κάτι ώστε το έργο της να αναγνωρισθεί από
την ελληνική πολιτεία. Τι κρίμα!