23/02/2021

Ένας ελληνικός δίσκος βαφτίζεται στο Καράκας

Σαν να μην πέρασαν τα χρόνια…

Με βενεζουελάνικο ρούμι και ελληνικό κρασί περιχύθηκε το CD ΛΑΤΙΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ που βαφτίστηκε χθες στη αίθουσα των συναυλιών στο ΑΘΗΝΑΙΟΝ του Καράκας.
Συντελεστές, μια οικογένεια που πρόσφερε πάρα πολλά και… καθώς φαίνεται, έχει να προσφέρει ακόμα περισσότερα στον ελληνισμό της Βενεζουέλας. Στιχουργός, λοιπόν, ο πατήρ Νίκος Παλαμήδης (Πάλδης). Συνθέτης ο πρωτότοκος υιός Παντελής Παλαμήδης. Τραγουδιστής ο έτερος των υιών Κωνσταντίνος Παλαμήδης (προσωπικά το προτιμώ από το Κώστας).
 

Ο ποιητής και στιχουργός κ. Νίκος Παλαμήδης εκτός από την μακροχρόνια παρουσία στα ελληνικά γράμματα της διασποράς, έχει τιμήσει -στη δεκαετία του ’50- και την ελληνική δισκογραφία. Έκτοτε, ξενιτεμένος στη Βενεζουέλα βρίσκει στα παιδιά του, τους άξιους διαφημιστές των στίχων του. Το 1981 ξεπερνά τα σύνορα της Βενεζουέλας και συμμετέχει με επιτυχία στους Αγώνες του ελληνικού τραγουδιού στη Κέρκυρα που οργάνωνε τότε, ο αείμνηστος Μάνος Χατζιδάκις. Κι απ' αυτή την αστείρευτη πηγή γεννιέται αυτό το υπέροχο CD.
Έτσι, λοιπόν, στις 12 το μεσημέρι της Κυριακής 4 Ιουνίου του 2000, η αίθουσα του ΑΘΗΝΑΙΟΝ πλήρης από φίλους και υπό τους ρυθμούς των τραγουδιών του δίσκου, ξεκίνησε η παρουσίαση. Την εκδήλωση χαιρέτισε ο υποφαινόμενος*, κάνοντας μια σύντομη αναδρομή στο έργο καθώς και στην πολύχρονη και σημαντική προσφορά του κ. Ν. Παλαμήδη στον ελληνισμό. Εδώ, ας μου επιτραπεί,  να προσθέσω και να αναγνωρίσω ότι, σε προσωπικό επίπεδο, ήταν πάρα πολλά τα όσα μου δίδαξε, επομένως, εκ μέρους μου, είναι απλά μια ταπεινή ένδειξη ευγνωμοσύνης κι ένα χρέος απέναντι σ’ αυτόν τον δάσκαλο.
Αμέσως μετά οι νέοι απ’ το οκταμελές ελληνο-βενεζουελάνικο μουσικό σύνολο «ΑΟΙΔΟΣ» έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους σ’ ένα υπέροχο μουσικό ταξίδι και εισέπραξαν το θερμό χειροκρότημα του κοινού
Στη συνέχεια ήρθε η σειρά για το τελετουργικό: Η βάφτιση! Με ανάδοχους τον Πρέσβη της Ελλάδας στο Καράκας κ. Λάζαρο Νάνο και τον κ. Νίκο Παλαμήδη να περιβρέχουν το «γυμνό» CD με ελληνικό κρασί και βενεζουελάνικο ρούμι, αντίστοιχα. Αυτός ο συνδυασμός με τα δύο παραδοσιακά ποτά συμβολίζει το ότι αυτός ο δίσκος «παντρεύει» τον ελληνικό στίχο με τους ρυθμούς της λατινοαμερικάνικης μουσικής.
Η εν λόγω δισκογραφική δουλειά του «τρίο Παλαμήδη» μ’ αυτόν τον όμορφο τίτλο: «Λάτιν της μικρής Βενετιάς», περιέχει 14 τραγούδια ερμηνευμένα στα ελληνικά από τον Κωνσταντίνο, με ρυθμούς από όλο το μουσικό ουράνιο τόξο των χωρών της Καραϊβικής όπως της Βενεζουέλας, Πόρτο Ρίκο, Κούβας, Κολομβίας, Παναμά και Δομινικανής Δημοκρατίας. Η μαγνητοφώνηση του CD έγινε στο Πόρτο Ρίκο και εκδόθηκε στο τέλος του 1999 στην Ελλάδα. Το πολύχρωμο εξώφυλλο και το υπέροχο και γουστόζικο ένθετο περιέχει όλους τους στίχους των τραγουδιών πλαισιωμένους από φωτογραφίες τοπίων της Βενεζουέλας.
Από τούτη εδώ τη στήλη ευχόμαστε κάθε επιτυχία και συνέχεια. Κι ελπίζουμε να ακουστεί γρήγορα και στην πατρίδα μας.
Στράτος Δουκάκης
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 7/6/2000 στο ΑΡΝ (Athens Photo News)

* Προλογίζοντας το δίσκο

Όταν ο Κώστας Παλαμήδης με κάλεσε να παρευρεθώ στο βάφτισμα του δίσκου ΛΑΤΙΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣστο ΑΘΗΝΑΙΟΝ του Καράκας κι ευγενικά μου ζήτησε να προλογίσω το έργο του πατέρα του, ομολογώ ότι δεν περίμενα να βρεθώ μπροστά σε μια από τις πλέον ευχάριστες εκπλήξεις. Ένας δίσκος που «φτιάχτηκε» με την αρμονική σύζευξη της λάτιν μουσικής με τους ελληνικούς στίχους. Κι όπως γράφουν στο ένθετο: «...σμίξανε τα υλικά της αγάπης και της νοσταλγίας τους, πάντρεψαν την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα που ταξιδεύει, που σαρκάζει, που γλεντάει με τα ρυθμικά καρδιοχτύπια της Καραϊβικής. Κι έτσι είναι πράγματι...


Δημιουργοί του ΛΑΤΙΝ ΤΗΣ ΜΙΚΡΗΣ ΒΕΝΕΤΙΑΣ ο πατέρας Παλαμήδης και οι δυο γιοι του Παντελής και Κωνσταντίνος. «Δυο γενιές, δυο πολιτισμοί, δυο ευαισθησίες που τους εκφράζουν και τους αγγίζουν αφήνοντάς τους σαν μαγικό χάδι στο τέλος του αιώνα!». Ο τίτλος παραπέμπει στη Βενεζουέλα, τη Μικρή Βενετιά όπως την ονόμασε το 1499 ο θαλασσοπόρος Αμέρικο Βεσπούτσι.
Προϊόν εκφραστικής αφέλειας που προέρχεται από μια ζωή γεμάτη ερεθίσματα. Ερεθίσματα από τα χρόνια της Ελληνικής Νεολαίας Βενεζουέλας που το τρίο αυτό ήταν η ψυχή της όλη. Γι’ αυτό δεν θα τους έλεγα πρωτάρηδες καθώς η εμπειρία τους μετράει. Τι άλλο μπορώ να προσθέσω εγώ, τα υπόλοιπα σας παροτρύνω να τα γευτείτε ακούγοντας τον δίσκο.
Στράτος Δουκάκης

17/02/2021

ΜΙΑ ΒΡΑΔIΑ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙΟΥ ΣΤΟ ΜΑΡΑΚΑΥ

Εκείνη την χρονιά, σε αντίθεση με τις προηγούμενες, όπου η κάθε οικογένεια συνήθιζε να περνά τις μέρες του Καρναβαλιού με τον δικό της τρόπο, είτε στις θάλασσες είτε στον κάμπο, ακόμα και στα διάφορα κλαμπ, εκείνη την χρονιά, αρχές της δεκαετίας του ’80, η Ελληνική Νεολαία του Μαρακάϋ στην Βενεζουέλα, αποφάσισε να διοργανώσει ένα πάρτι μεταμφιεσμένων στην Ελληνική Κοινότητα της πόλης. 

Έτσι, εκείνο το βράδυ, υπό τους ήχους της μουσικής άρχισαν να καταφτάνουν οι καλεσμένοι: Ο Γιώργος Πικαπιέδρα, ο Σάκης ο Πειρατής, ο Κώστας ο Δίας, ο Γιάννης ο Λούκι Λουκ, ο Μίμης ο Τζερόνυμο Απάτσι, η Αθανασία το ναυτάκι, η Λάσκα η Γκέισα, η Ελένη, η Καίτη, η Μαρία, ο Αγάπιος, η Σόφη, και όλοι οι υπόλοιποι νέοι της κοινότητας με τις ανάλογες ενδυμασίες τους. 
Mε χορό, μουσική, και κέφι περνούσε η βραδιά ώσπου έκανε την εμφάνισή της μια χαμογελαστή Αραπίνα, που κανείς δεν ήξερε την ταυτότητα της, και κανένας δεν την αναγνώρισε έως αργά, όταν και πήρε στα χέρια της το πρώτο βραβείο καλύτερης ενδυμασίας!

Ήταν η κυρία Άννυ Κασαμπασιάν.

Η βραδιά πέρασε με πολύ κέφι, χορό, φαγητό και ποτό αφήνοντας στους συμμετέχοντες μια υπέροχη θύμηση για πάντα. 

                                                                                                Δημήτρης Φράγκος

10/02/2021

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Βαρκισιμέτο Βενεζουέλας αρχές της δεκαετίας του ΄70.

Η Ελληνική Κοινότητα της πόλης δέχεται  πρόταση από τις τοπικές αρχές να λάβει μέρος στην παρέλαση της 5ης Ιουλίου, ημέρα που εορτάζεται η Πράξη της Ανεξαρτησίας της Βενεζουέλας.
Η παρέλαση θα γινόταν στην κεντρική λεωφόρο της πόλης (Avenida 20) και κάθε Κοινοτική Αντιπροσωπεία θα λάμβανε μέρος με την αντιπροσωπευτική παραδοσιακή ενδυμασία της.
Στην Ελληνική Κοινότητα υπήρχαν μερικές φορεσιές όπως της Αμαλία και κάποιες ευζώνων που χρησιμοποιούσαν για τις εσωτερικές σχολικές εκδηλώσεις. Όμως για να παρελάσουν σε μια τέτοιας εμβέλειας παρέλαση θα έπρεπε να είναι άτομα μιας μεγαλύτερης ηλικίας. Οπότε -και μετά από συνεννόηση- ο κλήρος έπεσε σε τρεις οικογενειάρχες… Έτσι ο Άγγελος Αντωνόπουλος (φωτογραφία), ο Μένης Ανδρουτσόπουλος και ο Μάκης Φράγκος αναλαμβάνουν να ηγηθούν της ομάδας. Τώρα έμεινε να βρεθεί ο ράφτης για να κατασκευάσει τις ανάλογες φορεσιές στα μέτρα τους. Ευτυχώς προσφέρθηκε μια κυρία που «έπιανε» το χέρι της και οι τρεις φορεσιές ήταν έτοιμες μια μέρα πριν την εν λόγω παρέλαση. Την επομένη, μεγάλη ημέρα της Εθνικής Εορτής, 5 Ιουλίου, στην ηλιόλουστη πόλη και στη κατάμεστη Λεωφόρο 20, όλα ήταν έτοιμα. Οι επίσημοι στην εξέδρα, η στρατιωτική μπάντα στη θέση της κι ο κόσμος να έχει κατακλύσει κυριολεκτικά τα πεζοδρόμια.
Η ελληνική τριάδα των τσολιάδων με την περηφάνια να είναι εμφανής είναι έτοιμη για να παρελάσει. Μπροστά καμαρωτός ο Άγγελος με μια μικρή σημαία της Βενεζουέλας στο χέρι και αμέσως ακολουθούν οι άλλοι δυο, ωστόσο, αίσθηση έκαναν -κι αυτό δεν θα το ξεχάσουν ποτέ οι τσολιάδες της ιστορίας μας- τα πειράγματα του κόσμου (γέλια και υπονοούμενα εννοείται, όπως π.χ. esta faldita!...) για τις φουστανέλες των παληκαριών.


Στην Ιστορία γράφεται σαν μια από τις λίγες φορές που Ελληνική κοινοτική παρουσία λαμβάνει μέρος σε μια τέτοια παρέλαση στη Βενεζουέλα.

Απόδοση: Δημήτρης Φράγκος

 

06/02/2021

Απόψεις σταθερές κι ανέγγιχτες…

 

Εφημερίδα ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΦΩΣ, Καράκας 26 Ιουνίου 1978

Απόσπασμα από επιστολή μου στην εφημερίδα 

»… ειλικρινά θαύμασα την αξιόλογη πνευματική κίνηση της Νεολαίας στην πόλη αυτή (Καράκας). Είναι κρίμα που περνάει τόσο απαρατήρητη, τουλάχιστον στο εσωτερικό της χώρας, μια τόσο ζηλευτή προσπάθεια που οι νέοι αυτοί, ποιος ξέρει με πόσους κόπους και δυσκολίες, αλήθεια, φτιάχνουν όλο αυτό που προσφέρουν για τη σωστή προβολή της πατρίδας μας.
- - - -
»Γι’ αυτό τα παιδιά του Καράκας είναι άξια συγχαρητηρίων και υποχρεωτικής υποστήριξη από εμάς. Είναι χρέος μας. Πρόκειται για εκπληκτική δημιουργία λίγων παιδιών.
Αν όλοι οι νέοι φλογίζονται από τα ίδια ιδανικά, τότε μόνο θα πάμε μπροστά.
Ας το ευχηθούμε».

 Ιστολόγιο ΙΣΤΟΧΑΣΤΗΣ, Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 2021

Έγραψα, ύστερα από 43 χρόνια…

Απόσπασμα

»Οι νέοι αυτοί, είχαν τον τρόπο και την ικανότητα να δημιουργούν χώρο για την αποδοχή τους κι αυτό… σήμαινε πάρα πολλά
Η ύπαρξή τους –πιστέψτε με, το λέω με κάθε ειλικρίνεια- μας διαμόρφωσε και μας καθόρισε. Εμένα σίγουρα ναι.
Άφοβα θα τους χαρακτήριζα σαν τη γενιά της ελληνικότητας που δεν υπήρχε στη χώρα που ζούσαμε, τουλάχιστον σε τέτοιο βαθμό.
- - - -
»Ας θεωρηθούν τα λίγα τούτα λόγια μου σαν αντιπροσφορά σε όσα εκείνοι μου χάρισαν». 
Παρά τα 43 χρόνια που πέρασαν οι απόψεις μου
παραμένουν σταθερές κι ανέγγιχτες.

Στράτος Δουκάκης