04/05/2022

ΝΙΚΟΣ ΔΗΜΑΔΗΣ - 30 Ερωτήσεις

 Συνέντευξη στη εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, 17 Αυγούστου 2001
 
* Ο κ. Νίκος Δημάδης διετέλεσε Πρέσβης της Ελλάδας στη Βενεζουέλα 
από το 1984 έως και το 1989 και δίχως αμφιβολία ήταν από τους πιο αξιόλογους και αγαπητούς.
* Η δε ατάκα του στην ερώτηση «Τι κρύβουν οι απόδημοι στην καρδιά τους»;
ήταν: «Βαθιά αγάπη για την Ελλάδα, αλλά και κάποια πίκρα που αργήσαμε τόσο πολύ να τους ανακαλύψουμε». Κι αυτό μας τιμά!  

Απόκομμα από την εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (Αρχείο Στράτου Δουκάκη)

Βιογραφικό: 

ΑΝ. ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟΥ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΜΥΝΑΣ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Το 1940 στη Θεσσαλονίκη
ΣΠΟΥΔΑΣΕ:
 Στη Θεσσαλονίκη και στο Παρίσι
ΕΚΤΙΜΑ:
 Τη συνέπεια
ΕΚΝΕΥΡΙΖΕΤΑΙ:
 Πολύ δύσκολα
ΑΓΑΠΑΕΙ:
 Τα καλά βιβλία και το θέατρο
ΤΟΝ ΣΥΓΚΙΝΕΙ:
 Η αρχοντιά των απλών ανθρώπων
ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΕΙ:
 Την «Αυτοκρατορία» του Τόνι Νέγκρι
Είναι, ίσως, εκ της θέσεώς του και της εμπειρίας του κλασικός εκπρόσωπος της «στρατιωτικής διπλωματίας». Το «διπλωματικό χέρι» του υπουργού Άμυνας σήμερα και επικεφαλής της Πολιτικής Επιτροπής της Βαλκανικής Ταξιαρχίας, πρέσβης στην ΕΟΚ τα δύσκολα χρόνια της ελληνικής προσαρμογής, πανεπιστημιακός και αντιστασιακός στη Γαλλία, θεωρεί τον Ελευθέριο Βενιζέλο τον καλύτερο διπλωμάτη αλλά και τον καλύτερο εκπρόσωπο της «στρατιωτικής διπλωματίας».
Προώθησε τις ελληνογαλλικές σχέσεις από συνδικαλιστικά, υπηρεσιακά και κομματικά πόστα ­ πρόσφατα η Γαλλική Δημοκρατία τον τίμησε με τον σταυρό της Λεγεώνος της Τιμής.

Η Συνέντευξη:

ΕΡ.:
 Ιππότης της Λεγεώνος της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας. Τι «όπλα»
προσφέρει ο τίτλος;
ΑΠ.:
 Μεγάλη τιμή, αδιαμφισβήτητα. Αλλά κάποιο ιδιαίτερο «όπλο», δεν
νομίζω.
ΕΡ.:
 Πρώην πρέσβης και πανεπιστημιακός, σήμερα όμως πολιτικός
επικεφαλής της Βαλκανικής Ταξιαρχίας. Ταιριάζουν;
ΑΠ.:
 Ναι. Γιατί στόχος της Βαλκανικής Ταξιαρχίας είναι η ειρήνη, η
οποία απαιτεί και γνώση και δημιουργία συνθηκών αμοιβαίας εμπιστοσύνης.
ΕΡ.:
 Τα Βαλκάνια βράζουν. Μπορείτε να πείτε «εμπρός μαρς» στην
Ταξιαρχία;
ΑΠ.:
 Η απόφαση αυτή ανήκει στους υπουργούς Άμυνας των χωρών-μελών.
ΕΡ.:
 Πώς σας υποδέχθηκαν οι στρατηγοί στο Πεντάγωνο;
ΑΠ.:
 Με διάθεση για δημιουργική συνεργασία, στην οποία ελπίζω πως
ανταποκρίθηκα πλήρως.
ΕΡ.:
 Έλληνες αξιωματικοί, «καραβανάδες»;
ΑΠ.:
 Μόνο όσοι δεν γνωρίζουν από κοντά τον σημερινό Ελληνικό Στρατό
μπορούν ακόμη να μιλούν για «καραβανάδες».
ΕΡ.:
 Ο Άκης Τσοχατζόπουλος είναι σκληρός «προϊστάμενος»;
ΑΠ.:
 Σκληρός προϊστάμενος, όχι. Αλλά τόσο απαιτητικός με τον εαυτό του,
που αυτό γίνεται γρήγορα μεταδοτικό.
ΕΡ.:
 Στις κόντρες ΥΠΕΞ - υπουργείου Άμυνας κάνετε τον... διαιτητή;
ΑΠ.:
 Δεν υπάρχουν κόντρες, αλλά συνεργασία και σύνθεση απόψεων μέσα στα πλαίσια μιας εθνικής στρατηγικής που είναι κοινή.
ΕΡ.:
 Ανησυχείτε για την «ηρεμία» στα ελληνοτουρκικά;
ΑΠ.:
 Πιστεύω πως κάθε βήμα προς την κατεύθυνση της μείωσης της έντασης
είναι θετικό.
ΕΡ.:
 Εξηγήστε το.
ΑΠ.:
 Γιατί αναδεικνύεται έτσι καθαρότερα το κοινό συμφέρον των δύο λαών
να ζήσουν σε συνθήκες ειρήνης και συνεργασίας, μέσα στα πλαίσια του σεβασμού του Διεθνούς Δικαίου.
ΕΡ.:
 Διπλωματία ή άμυνα;
ΑΠ.:
 Είναι ψευδοδίλημμα. Γιατί χωρίς επαρκή αμυντική ικανότητα και η
καλύτερη διπλωματία γίνεται γρήγορα «γραμμάτιο χωρίς αντίκρυσμα».
ΕΡ.:
 Τα προσόντα του Άκη Τσοχατζόπουλου σαν «αμυντικού διπλωμάτη»;
ΑΠ.:
 Η ικανότητά του να εντάσσει κάθε του κίνηση σε μια ευρύτερη εθνική
στρατηγική με καθαρούς στόχους και να αντιμετωπίζει με ψυχραιμία και
αποφασιστικότητα καταστάσεις κρίσεως.
ΕΡ.:
 «Αμυντική αναθεώρηση»: θα πάει βαθιά το μαχαίρι;
ΑΠ.:
 Όσο απαιτείται για να φτιάξουμε τον Ελληνικό Στρατό του 21ου
αιώνα.
ΕΡ.:
 Η αγαπημένη σας γωνιά στο Παρίσι;
ΑΠ.:
 Το καφενείο «Κουπόλ» στο Μονπαρνάς, όπου έπινα για χρόνια τον
πρωινό καφέ μου.
ΕΡ.:
 Τον Μάη του '68 τι κάνατε στο Παρίσι;
ΑΠ.:
 Διαδήλωνα και εγώ, διεκδικώντας μια πιο αληθινή και πιο ελεύθερη
κοινωνία.
ΕΡ.:
 «Δημοκρατική Άμυνα» στην Εσπερία. Ήταν... μετόπισθεν;
ΑΠ.:
 Από μια άποψη όχι, γιατί ο αγώνας κατά της δικτατορίας δινόταν
συγχρόνως στο εσωτερικό και το εξωτερικό. Από μια άλλη, όμως, ναι, γιατί εμείς δεν κινδυνεύαμε με συλλήψεις, φυλακές και βασανιστήρια.
ΕΡ.:
 13 χρόνια καθηγητής στο Παρίσι. Τι... μάθατε;
ΑΠ.:
 Να ακούω με προσοχή τους νέους, που αφουγκράζονται καλύτερα από
μας τα μηνύματα των καιρών.
ΕΡ.:
 Ένα παράδειγμα;
ΑΠ.:
 Οι νέοι που συγκεντρώθηκαν στη Γένοβα.
ΕΡ.:
 Και το μήνυμά τους;
ΑΠ.:
 Ότι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για τον νεοφιλελευθερισμό, που
κυριαρχεί παγκόσμια από το 1985-90.
ΕΡ.:
 «Ευρωσκεπτικιστής» ή «ευρωλιγούρης»;
ΑΠ.:
 Οπαδός μιας Ευρώπης των λαών της.
ΕΡ.:
 Τι κρύβουν οι απόδημοι στην καρδιά τους;
ΑΠ.:
 Βαθιά αγάπη για την Ελλάδα, αλλά και κάποια πίκρα που αργήσαμε
τόσο πολύ να τους ανακαλύψουμε.
ΕΡ.:
 Ποιο το μεγαλύτερο σφάλμα του ΠΑΣΟΚ φέτος;
ΑΠ.:
 Ότι με πράξεις και παραλείψεις άφησε να δημιουργηθεί μια απόσταση
ανάμεσα στο ίδιο και ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνικής του βάσης.
ΕΡ.:
 Διορθώνεται;
ΑΠ.:
 Ναι, με αποφασιστικές και πειστικές αλλαγές στην οικονομική και
κοινωνική μας πολιτική.
ΕΡ.:
 Τι χάνετε λόγω καριέρας;
ΑΠ.:
 Θα 'θελα να είχα λίγο χρόνο περισσότερο για τους φίλους μου, για
διάβασμα και για τη θάλασσα της Αίγινας.
ΕΡ.:
 Η «αμυντική διπλωματία» προίκα για μια νέα καριέρα στην ενεργό
πολιτική;
ΑΠ.:
 Ποτέ δεν βλέπω αυτό που κάνω σαν «προίκα» για το μέλλον.
ΕΡ.:
 Η Θεσσαλονίκη σάς λείπει;
ΑΠ.:
 Η Θεσσαλονίκη είναι αντίληψη ζωής, τρόπος προσέγγισης ανθρώπων και πραγμάτων. Την κουβαλάς πάντα μέσα σου.
ΕΡ.:
 Ενδίδετε στα σιροπιαστά γλυκά της;
ΑΠ.:
 Ναι, και πολύ συχνά. Φαίνεται άλλωστε!
ΕΡ.:
 Ποια προσωπικότητα σάς έχει γοητεύσει;
ΑΠ.:
 Όπως και την πλειοψηφία των Ελλήνων της γενιάς μου, ο Ανδρέας
Παπανδρέου.
ΕΡ.:
 Πρότυπο στη διπλωματία;
ΑΠ.:
 Ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
ΕΡ.:
 Στην... στρατιωτική διπλωματία;
ΑΠ.:
 Και πάλι ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
ΕΡ.:
 Και στη ζωή;
ΑΠ.:
 Ο πατέρας μου.

3 comentarios:

  1. Εξαιρετικός κύριος ο πρέσβης Νίκος Δημάδης, εύχομαι να είναι καλά!

    Κ. Φιλίππου.

    ResponderBorrar
    Respuestas
    1. Έτσι ήταν, κατά τη γνώμη μου ο καλύτερος που εγώ γνώρισα.

      Borrar
  2. Gracias Stratos por volver a destacar a esta importante figura que nos toco conocer de cerca y que tanto aportó a los griegos en Venezuela. Especialmente a la juventud griega, sin diferenciar estatus económico, social o político. Treinta años después recordamos al Embajador Dimadis con respeto y aprecio.

    ResponderBorrar