Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Βαρκισιμέτο Βενεζουέλας αρχές της δεκαετίας του ΄70.

Η Ελληνική Κοινότητα της πόλης δέχεται  πρόταση από τις τοπικές αρχές να λάβει μέρος στην παρέλαση της 5ης Ιουλίου, ημέρα που εορτάζεται η Πράξη της Ανεξαρτησίας της Βενεζουέλας.

Η παρέλαση θα γινόταν στην κεντρική λεωφόρο της πόλης (Avenida 20) και κάθε Κοινοτική Αντιπροσωπεία θα λάμβανε μέρος με την αντιπροσωπευτική παραδοσιακή ενδυμασία της.

Στην Ελληνική Κοινότητα υπήρχαν μερικές φορεσιές όπως της Αμαλία και κάποιες ευζώνων που χρησιμοποιούσαν για τις εσωτερικές σχολικές εκδηλώσεις. Όμως για να παρελάσουν σε μια τέτοιας εμβέλειας παρέλαση θα έπρεπε να είναι άτομα μιας μεγαλύτερης ηλικίας. Οπότε -και μετά από συνεννόηση- ο κλήρος έπεσε σε τρεις οικογενειάρχες… Έτσι ο Άγγελος Αντωνόπουλος (φωτογραφία), ο Μένης Ανδρουτσόπουλος και ο Μάκης Φράγκος αναλαμβάνουν να ηγηθούν της ομάδας. Τώρα έμεινε να βρεθεί ο ράφτης για να κατασκευάσει τις ανάλογες φορεσιές στα μέτρα τους. Ευτυχώς προσφέρθηκε μια κυρία που «έπιανε» το χέρι της και οι τρεις φορεσιές ήταν έτοιμες μια μέρα πριν την εν λόγω παρέλαση. Την επομένη, μεγάλη ημέρα της Εθνικής Εορτής, 5 Ιουλίου, στην ηλιόλουστη πόλη και στη κατάμεστη Λεωφόρο 20, όλα ήταν έτοιμα. Οι επίσημοι στην εξέδρα, η στρατιωτική μπάντα στη θέση της κι ο κόσμος να έχει κατακλύσει κυριολεκτικά τα πεζοδρόμια.

Η ελληνική τριάδα των τσολιάδων με την περηφάνια να είναι εμφανής είναι έτοιμη για να παρελάσει. Μπροστά καμαρωτός ο Άγγελος με μια μικρή σημαία της Βενεζουέλας στο χέρι και αμέσως ακολουθούν οι άλλοι δυο, ωστόσο, αίσθηση έκαναν -κι αυτό δεν θα το ξεχάσουν ποτέ οι τσολιάδες της ιστορίας μας- τα πειράγματα του κόσμου (γέλια και υπονοούμενα εννοείται, όπως π.χ. esta faldita!...) για τις φουστανέλες των παληκαριών.

Στην Ιστορία γράφεται σαν μια από τις λίγες φορές που Ελληνική κοινοτική παρουσία λαμβάνει μέρος σε μια τέτοια παρέλαση στη Βενεζουέλα.

Απόδοση: Δημήτρης Φράγκος