Αριστείδης Κομνηνάκης

Διεθνής καλαθοσφαιριστής του ΕΣΠΕΡΟΥ Καλλιθέας, της ΑΕΚ, AHORRISTAS DE CARACAS και LEGISLADORES de CARABOBO.

Θέση 4 (power forward) και ύψος 1,97 

Ήταν το 1976 όταν άκουσα για πρώτη φορά το όνομα Arìstides Komninakis στο ραδιόφωνο που μετέδιδε έναν αγώνα μπάσκετ. Μου έκανε εντύπωση η έμφαση στην προφορά και η κάποια δυσκολία του εκφωνητή στην αναφορά, όχι του ονόματος αλλά του επίθετου του παίκτη. Δεν χωρούσε αμφιβολία, λοιπόν, ότι ήταν Έλληνας: Arìstides Komninakis παίκτης της ομάδας Ahorristas de Caracas. Τότε, δεν ήταν ακόμη σύνηθες οι μεταγραφές ξένων παικτών στις ομάδες αλλά ο Κομνηνάκης ήταν ένας από αυτούς τους σπάνιους της εξαίρεσης. Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα μέχρι που δυο χρόνια μετά τον γνωρίσαμε κι από κοντά αφού τον απέκτησε η ομάδα της Βαλένσια «Legisladores de Carabobo». Θυμάμαι ότι στον πρώτο αγώνα στο κλειστό γήπεδο «Gimnasio Teodoro Gubaira αίσθηση έκαναν οι Έλληνες της πόλης μας που πήγαν να δουν τον συμπατριώτη τους. 

Ο Άρης γεννήθηκε το 1953 στο Καράκας, όμως οι γονείς του, όταν ο Άρης ήταν 5 ετών επέστρεψαν στην Ελλάδα. Ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ σε μικρή ηλικία με την εφηβική ομάδα του Έσπερου Καλλιθέας. Το 1971-72 με τη ριζική ανανέωση που γίνεται στον Έσπερο, συγχωνεύεται η πρώτη ομάδα με την εφηβική που απαρτιζόταν από τους Πανάγο, Καρυπίδη, Απτόσογλου, Ταυρόπουλο, Γιαρένη, Καρρά, Μπακίρογλου και Κομνηνάκη. Από την παλιά φρουρά έμειναν οι Βλαχόπουλος και Κοντογιάννης. Αυτή τη χρονιά (71-72) κατέκτησαν το πρωτάθλημα Α’ Αθηνών με ρεκόρ 27 νίκες και 3 ήττες σε 30 αγώνες και η ομάδα πέρασε στην πρώτη εθνική κατηγορία. Τότε ανέβαιναν, οι πρωταθλητές Α’ Αθηνών και Α’ Θεσσαλονίκης. Σημειωτέον ότι όλοι στην ομάδα, με εξαίρεση τους Βλαχόπουλο Κοντογιάννη, ήταν κάτω των είκοσι ετών, γι’ αυτό και τους αποκαλούσαν με το παρατσούκλι «οι teenagers».

Το 1973 παίρνει μεταγραφή στην ΑΕΚ (θεωρήθηκε τότε η μεταγραφή της χρονιάς) όπου έπαιξε μέχρι το 1976. Η αλήθεια είναι ότι στην ΑΕΚ δεν μπόρεσε να «δέσει» όπως θα ήθελε γιατί υπήρχαν πολλά εσωτερικά προβλήματα και γιατί δεν υπήρχε η ανάλογη «χημεία». Την ίδια χρονιά, ωστόσο, φεύγει για τη Βενεζουέλα.

Στη Βενεζουέλα έρχεται, λοιπόν, στα μέσα του 1976 για να ενταχθεί και να υπογράψει, με την υπόδειξη, τότε, του Francisco “Paco” Diez, προπονητή και διοικητικού στελέχους της, στην ομάδα AHORRISTAS DE CARACAS. Σ’ αυτήν αγωνίστηκε στις περιόδους 1976 και 1977, λαμβάνοντας μέρος σαν βασικός (πρώτη πεντάδα, δηλαδή) σε δυο τελικούς στη Liga Especial και στο πρωτάθλημα Puros Criollos με την ομάδα του D.F. Συμμετείχε επίσης ως βασικός στην Εθνική ομάδα που έλαβε μέρος σε τουρνουά που διεξήχθη στη Valdivia της Χιλής καθώς και σε άλλα παρόμοια στις πόλεις San Cristobal και Maracay

Το 1978 παίρνει μεταγραφή για την ομάδα της πόλης μας Legisladores de Carabobo (μετ’ έπειτα TROTAMUNDOS DE CARABOBO) όπου αγωνίστηκε στη θέση 4 (power forward) στο πρωτάθλημα αλλά παράλληλα συμμετείχε και σε πρωτάθλημα Puro Criollos στο νησί Μαργαρίτα.

Στη συνέχεια αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, λόγω του ότι ήθελε να ασχοληθεί με το κατάστημα αθλητικών ειδών που, εν τω μεταξύ, είχε ανοίξει στη Βαλένσια σε συνδυασμό με τον ελάχιστο διαθέσιμο ελεύθερο χρόνο, έκοψε κάθε επαφή με το άθλημα. Ωστόσο, ύστερα από τρία χρόνια, ένα σοβαρό τροχαίο που του συνέβη, ήταν η αιτία της επιστροφής του (και πάλι) στην Ελλάδα όπου για χρόνια εξάσκησε την άλλη αγαπημένη του ενασχόληση την ωρολογοποιία. Έκτοτε ζει μόνιμα πλέον στην Αθήνα.

Επιμέλεια: Στράτος Δουκάκης