Ήταν το 1976 όταν
άκουσα για πρώτη φορά το όνομα Arìstides Komninakis στο ραδιόφωνο
που μετέδιδε έναν αγώνα μπάσκετ. Μου έκανε εντύπωση η έμφαση στην προφορά και η
κάποια δυσκολία του εκφωνητή στην αναφορά, όχι του ονόματος αλλά του επίθετου
του παίκτη. Δεν χωρούσε αμφιβολία, λοιπόν, ότι ήταν Έλληνας: Arìstides Komninakis παίκτης της ομάδας Ahorristas de Caracas. Τότε, δεν ήταν
ακόμη σύνηθες οι μεταγραφές ξένων παικτών στις ομάδες αλλά ο Κομνηνάκης ήταν
ένας από αυτούς τους σπάνιους της εξαίρεσης. Κάπως έτσι ήταν τα πράγματα μέχρι
που δυο χρόνια μετά τον γνωρίσαμε κι από κοντά αφού τον απέκτησε η ομάδα της
Βαλένσια «Legisladores de Carabobo». Θυμάμαι ότι
στον πρώτο αγώνα στο κλειστό γήπεδο «Gimnasio Teodoro Gubaira αίσθηση έκαναν οι
Έλληνες της πόλης μας που πήγαν να δουν τον συμπατριώτη τους.
Ο Άρης γεννήθηκε το 1953 στο Καράκας, όμως οι
γονείς του, όταν ο Άρης ήταν 5 ετών επέστρεψαν στην Ελλάδα. Ξεκίνησε να παίζει
μπάσκετ σε μικρή ηλικία με
την εφηβική ομάδα του Έσπερου Καλλιθέας. Το 1971-72 με τη ριζική
ανανέωση που γίνεται στον Έσπερο, συγχωνεύεται η πρώτη ομάδα με την εφηβική που
απαρτιζόταν από τους Πανάγο, Καρυπίδη, Απτόσογλου, Ταυρόπουλο, Γιαρένη, Καρρά,
Μπακίρογλου και Κομνηνάκη. Από την παλιά φρουρά έμειναν οι Βλαχόπουλος
και Κοντογιάννης. Αυτή τη χρονιά (71-72) κατέκτησαν το πρωτάθλημα Α’ Αθηνών με
ρεκόρ 27 νίκες και 3 ήττες σε 30 αγώνες και η ομάδα πέρασε στην πρώτη εθνική κατηγορία. Τότε ανέβαιναν,
οι πρωταθλητές Α’ Αθηνών και Α’ Θεσσαλονίκης. Σημειωτέον ότι όλοι στην ομάδα,
με εξαίρεση τους Βλαχόπουλο Κοντογιάννη, ήταν κάτω των είκοσι ετών, γι’ αυτό
και τους αποκαλούσαν με το παρατσούκλι «οι teenagers».
Το 1973 παίρνει
μεταγραφή στην ΑΕΚ (θεωρήθηκε τότε η μεταγραφή της χρονιάς) όπου έπαιξε
μέχρι το 1976. Η αλήθεια είναι ότι στην ΑΕΚ δεν μπόρεσε να «δέσει» όπως θα
ήθελε γιατί υπήρχαν πολλά εσωτερικά προβλήματα και γιατί δεν υπήρχε η ανάλογη
«χημεία». Την ίδια χρονιά, ωστόσο, φεύγει για τη Βενεζουέλα.
Το 1978 παίρνει
μεταγραφή για την ομάδα της πόλης μας Legisladores de Carabobo (μετ’
έπειτα TROTAMUNDOS DE CARABOBO) όπου αγωνίστηκε στη θέση 4 (power forward) στο πρωτάθλημα αλλά
παράλληλα συμμετείχε και σε πρωτάθλημα Puro Criollos στο νησί Μαργαρίτα.
Λεβέντης ο Άρης, ο συνχωρεμενος ο πατέρας του ηταν νονός μου!
ResponderBorrarΑναμφισβήτητα και είναι λεβέντης ο Άρης. Αλίμονο με τέτοιο ύψος (1,97)...
BorrarΕίναι ενδιαφέρον να γράφατε το όνομά σας στο σχόλιο γιατί έχει προκύψει και η κυρία Ζωζώ Χατζαντώνη, που σχολιάζει παρακάτω, και τι σύμπτωση να έχουμε δυο βαφτιστήρια της οικογένειας Κομνηνάκη εδώ στην παρέα. Οπότε θα ήταν ενδιαφέρον και χαρά μας να γνωρίζαμε το όνομά σας.
Ευχαριστούμε για την επίσκεψη εδώ και βεβαίως για το σχόλιο.
Ευχαριστώ Στράτο. Πολύ ωραίο κείμενο. Δεν γνώριζα την ιστορία του Άρη. Πολύ ενδιαφέρω που γύρισε νέος στην γενέτειρα πατρίδα του παρ´ολο ήταν φημισμένος παίχτης της. ΑΕΚ Λίγοι είναι αυτοί που κατακτούν τη φήμη. και στις δυο πατρίδες.
ResponderBorrarΕγώ ευχαριστώ Παντελή. Να λοιπόν που ήρθε η στιγμή να γνωρίσεις μια ιστορία ενός αθλητή που, όπως επισημαίνεις, τίμησε τις δυο πατρίδες.
BorrarΆλλωστε αυτός είναι και ο σκοπός του "Εγχειρήματός" μας, να αναδείξουμε την ιστορία του ελληνισμού της Βενεζουέλας.
Ελπίζω σύντομα να φέρουμε κι άλλα τέτοια πρόσωπα στην επιφάνεια.
Καλημέρα σε όλους σας! Πολύ ωραίο κείμενο για τον Αρούλη! Ελπίζω σύντομα, κάποια στιγμή να βρεθούμε και να τον δούμε επιτέλους, ύστερα από τόσο καιρό...
ResponderBorrarΤον αγαπώ πολύ τον ΚΑΛΑΔΕΛΦΟ μου, όπως αγαπούσα τη νονά και τον νονό μου. Τους γονείς του.
Καλημέρα και σε σένα Ζωζώ! Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενο με την μικρή ιστορία του Άρη. Συμφωνώ κι εγώ μαζί σου να βρεθούμε κάποια στιγμή να τα πούμε κι από κοντά. Θα χαρεί κι εκείνος σίγουρα.
BorrarΗ δική μου η χαρά είναι μεγάλη για το γεγονός ότι βρέθηκαν εδώ, σχολιάζοντας, δυο βαφτιστήρια των "Κομνηνάκηδων"! Ελπίζω ο πρώτος/η σχολιαστής να μας αναφέρει το όνομα του/της...
Ποιος θα περίμενε τέτοια σύμπτωση...
Να 'σαι καλά!