26/01/2021

Έλληνες της ίδιας ρίζας και τις ίδιας μοίρας…

          Εδώ, σε τούτο το «Εγχείρημα Griegos en Venezuela», βάλαμε σαν στόχο να επαναφέρουμε, να  ανακτήσουμε, να ξαναγράψουμε την ιστορία των Ελλήνων που έζησαν και φυσικά ζουν ακόμη σε κείνη τη χώρα. Σκέφτηκα λοιπόν σήμερα, να αντιστρέψω ρόλους και θέμα για να αναφερθώ –τιμής ένεκεν– και σε εκείνους τους Έλληνες που επέστρεψαν και τώρα ζουν εδώ, στην Ελλάδα. 
Είναι να μη γνωρίσει κανείς δυο πατρίδες, έτσι κι αυτό συμβεί αρχίζει μέσα μας το σαράκι να κάνει τη δουλειά του… να μας τρώει. Όταν ήμασταν στην ξενιτιά, μας έλειπαν οι άνθρωποί μας στην πατρίδα. Τώρα, όσοι επιστρέψαμε, μας λείπουν αντίστοιχα εκείνοι που αφήσαμε εκεί πίσω. Οι δικοί μας, οι γνωστοί, οι φίλοι.
Σε όλους μας συμβαίνει, είναι η αλήθεια...
Ένας τρόπος να το απαλύνουμε είναι να βρούμε συμμάχους της ίδιας ρίζας και τις ίδιας μοίρας για ν’ «ακουμπήσουμε»... Αυτούς που πορεύτηκαν μαζί μας σε κοινούς δρόμους. Πρόσωπά που κράτησαν τη ζωή μας. Είναι ο άγραφος νόμος, που ρυθμίζει τις ανθρώπινες σχέσεις. Αυτούς ψάχνουμε, μ’ αυτούς σμίγουμε, βλέπουμε, κατά καιρούς και κουβεντιάζουμε.
Πολλοί επέστρεψαν χρόνια πριν κι άλλοι αργότερα. Ωστόσο, δεν ξεχάστηκαν, δεν χάθηκαν, κοινές οι ανάγκες συναναστροφής τους ένωναν. Κι ακόμη, θα έλεγα ότι δε θα’ ταν δίκαιο, η μικρή ιστορία τους να χαθεί στην άμμο του χρόνου, θα πρέπει οπωσδήποτε να γράψει ότι άφησαν έργο και μάλιστα άξιο αναφοράς.
       Πρωτοστάτησαν ώστε να γίνει μια πλατεία στη Γλυφάδα, η Πλατεία Βενεζουέλας, δίπλα στη θάλασσα, με το άγαλμα του Σιμόν Μπολίβαρ να δεσπόζει στο κέντρο της. Φρόντισαν να ιδρύσουν το Σύλλογο Ελληνο-Βενεζουελανών, με προσφορά, με πάρα πολλές δραστηριότητες, με συμμετοχές σε επίσημες εκδηλώσεις, εορτές αλλά και κατ’ ιδίαν συνευρέσεις. Κάτι τους ένωνε: μια ζωή σε μια άλλη χώρα. Μια χώρα που αγάπησαν και μια ζωή που δεν ήθελαν να την ξεχάσουν. Εκεί γυρίζει η κουβέντα κάθε φορά και σε κάθε συνάντηση. 


Μια από τις συναντήσεις με καλεσμένο τον Πρέσβη της Βενεζουέλας


Από αριστερά, Μπάμπης Μαυρίδης, Παναγιώτης Τσιόρος, Σπύρος Χατζηκωνσταντής
Αντώνης Τσαλίκης, Δημήτρης Καραβασίλης, Στράτος Δουκάκης 

6 comentarios:

  1. Así es muchos sentimientos encontrados 👏👏👏

    ResponderBorrar
  2. Ver tanta gente querida con dos corazones, uno venezolano y el otro heleno, los venezuehelenos!!!! Es impresionante y rica la dicotomía que sentimos y eso nos hace muy especiales.

    ResponderBorrar
    Respuestas
    1. Que bueno esto de "dos corazones", me gusta màs que un corazòn partido que dirìa yo. Tienes mucha razòn, esto nos hace tanto especiales como sencibles.
      Gracias por la visita!

      Borrar
  3. Gracias Stratos poe este artículo y por todos los que has escrito en tus blogs personales. Además de contar y rememorar historias y encuentros hermosos, destacan la importancia de este Proyecto de contar la historia de los griegos en Venezuela en el que todos nos hemos embarcado, pero que solo podrá hacerse realidad con la contribución de todos. Con enorme gratitud. Pantelis Palamidis

    ResponderBorrar
    Respuestas
    1. No es necesario agradecerme, Pantelis. Es mi deber resaltar y destacar todo lo que tiene que ver con la Diáspora Griega y su historia. Tenemos que hacerla revivir y dejar la para las próximas generaciones un ejemplo a seguir. Todos ahora a través de este Proyecto con esfuerzo y aporte lograr la meta que es engrandecerla y llevarla a lo más alto. Y como yo soy parte de este Proyecto, lo hago con mucho placer y orgullo. Por lo tanto, repito, no hace falta agradecerme.
      Manos a la obra!

      Borrar