11/04/2021

Τιμής ένεκεν…

Στην προσπάθεια που κάνουμε σαν «Εγχείρημα» να επαναφέρουμε στην επιφάνεια πρόσωπα, γεγονότα και ντοκουμέντα που έχουν να κάνουν με την ιστορία του ελληνισμού της Βενεζουέλας, δίχως να αφήνουμε «χρέη», αισθάνομαι την υποχρέωση να αποτίνω φόρο τιμής σε δυο κυρίες.

Ο χρόνος κυλάει αμείλικτος, και ενώ περιδιαβαίνω στης μνήμης τις κιτρινισμένες σελίδες, τόσο που γρηγορώ, πριν τις τραβήξει η ζωή στο μετά της, να απλώσω τα αισθήματά μου και να τα κάνω λέξεις ώστε να τις αφήσω άφθαρτες κι ανέπαφες στην οθόνη της μνήμης.

Είχα πάντα σαν αρχή να μην ακυρώνω την ιστορία, και είναι κυρίως η συγκίνηση που νιώθω καθώς προετοιμάζω τις ανάλογες λέξεις για να καταθέσω εδώ, στην ετυμηγορία του χρόνου, δυο λόγια στο όνομα των παιδιών μας, σαν ελάχιστη αντιπροσφορά και ευγνωμοσύνη σ’ εκείνες.

 

Θα ήταν άδικο να μη γίνει μια ιδιαίτερη τιμητική μνεία και στις άλλες δυο κυρίες* που, εκτελώντας χρέη δασκάλων δίχως να είναι, βοήθησαν ανιδιοτελώς, τους μαθητές του Σχολείου της κοινότητάς μας. Κι αυτές είναι η κυρία Αγγελική (Κική) Παρασκευοπούλου και η κυρία Φιλιώ Κρομμύδα.

Η Φιλιώ δίδασκε στα μικρά παιδιά και η Κική στα αμέσως μεγαλύτερα αφήνοντας στην κυρία Ευγενία τα πιο προχωρημένα.

Η Κική, ξέχωρα δίδαξε με ζήλο και παραδοσιακούς χορούς στο τμήμα της Νεολαίας με μεγάλη επιτυχία αφού η χορευτική ομάδα μας έφτασε να συναγωνίζεται σε διάφορα φεστιβάλ του είδους και να κατακτά τρόπαια. Ήταν, επίσης οι συνήθεις πρωταγωνίστριες στις οργανώσεις εορτών και εκδηλώσεων.

Και οι δύο τους υπήρξαν και συνεργάτισσες στην εφημερίδα ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Η Κική άρχισε να γράφει από το 2ο φύλλο (Φεβρουάριος 1987) μέχρι το 11ο, και υπέγραφε με το ψευδώνυμο «Η Φωνή». Αξίζει να αναφέρω εδώ ότι τα δύο πρώτα γραφτά της ήταν αφιερώματα σε ειδική στήλη με τον τίτλο «Το πρόσωπο της ημέρας». Στο πρώτο και προς τιμήν της εξήρε το έργο της δασκάλας Ευγενίας Εξαρχέα και το δεύτερο στον νέο τότε Γιάννη Γεωργόπουλο για την προσφορά του στη Νεολαία μας. Γενικά τα άρθρα της είχαν σχέση με κοινωνικά θέματα.


Η Φιλιώ, συνεργάτιδα κι εκείνη, από το 5ο φύλλο (Μάρτιος 1987) μέχρι απίστευτο το 35ο και τελευταίο (Ιούλιος 1988)! Διατηρούσε τη στήλη «Για σας παιδιά» και υπέγραφε με τα αρχικά της Φ.Κ. Τα κείμενά της ήταν θέματα που αφορούσαν κυρίως ιστορία, παραδόσεις, ποιήματα, ανέκδοτα και παιχνίδια για τα μικρά μαθητούδια.

Η προσφορά τους υπήρξε ανεκτίμητη και η συμβολή τους, στην ανάδειξη του σχολείου μας, πρωτίστως και της κοινότητάς μας γενικά, ήταν σημαντική και είμαστε ευγνώμονες, όχι μόνο τα παιδιά αλλά και οι γονείς. Όλοι μας.


Σ.Δ.

Η κυρία Ευγενία Εξαρχέα, έκανε χρέη δασκάλας πάνω από μια δεκαπενταετία, ακούραστη, με ζήλο και με τη θέλησή της επιτελούσε το έργο της, διδάσκοντας στα παιδιά μας τη γλώσσα, τα ήθη και τα έθιμα. Κι όπως γράψαμε στο ιστορικό της κοινότητας, δυστυχώς δεν μπορέσαμε, παρ’ όλες τις προσπάθειες, να κάνουμε κάτι ώστε το έργο της να αναγνωρισθεί από την ελληνική πολιτεία. Τι κρίμα!

6 comentarios:

  1. Σωστή η σκέψη σου Στράτο να τιμήσεις τις δύο Κυρίες, Αγγελική και Φιλιώ για την προσφορά τους στα Ελληνόπουλα της Βενεζουέλας. Κάτι τέτοιοι άνθρωποι - στα ξένα - με την ουσιαστική τους αξία, κρατούν ψηλά την σημαία της Ελλάδας. Δουλεύουν αφιλοκερδώς σε σχολεία, συλλόγους, εκκλησίες, ανθρωπιστικές οργανώσεις, γηροκομεία με γνώμονα την αγάπη για τον άνθρωπο και την Πατρίδα. Είναι οι σημερινοί Άγνωστοι στρατιώτες και χρέος μας είναι να αναγνωρίζουμε την προσπάθειά τους να τους ευχαριστούμε και να τους ευγνωμονούμε όπως πολύ σωστά εσύ έπραξες. 

    ResponderBorrar
    Respuestas
    1. Στράτος Δουκάκης14 de abril de 2021, 4:23 p.m.

      Φίλε Γιώργο,
      Χρόνια ζεις κι εσύ στα ξένα και ξέρεις από πρώτο χέρι τη λαχτάρα του κάθε γονέα ώστε να έχει το παιδί του, έστω και μια υποτυπώδη ελληνική εκπαίδευση, πόσο μάλλον σε χώρες με όχι και τόσους Έλληνες. Κι όταν μπορούμε να έχουμε τέτοια άτομα προσφοράς θα πρέπει, τουλάχιστον, να τους το αναγνωρίζουμε.
      Δεν έκανα κάτι παραπάνω από το οφειλόμενο χρέος όλων μας.
      Σ’ ευχαριστώ πολύ και τους χαιρετισμούς μου στη Βοστώνη!

      Borrar
  2. El ejemplo de Aggeliki Paraskevopulu y Filió Kromida es digno de recordar porque tocaron nuestros corazones con sus enseñanzas y benevolencia. El propósito de nuestro Proyecto es mantener la memoria viva y el agradecimiento locuaz por aquellos que nos educaron y nos hicieron mejores. INOLVIDABLES!!!

    ResponderBorrar
    Respuestas
    1. Si Costa, estás en lo cierto, es nuestro propósito destacar la labor de aquellos que de una u otra forma pusieron su granito de arena en la enseñanza o en cualquier otra obra.
      Lo merecían estas dos maestras, como lo merecía también la otra que hicimos su mención en otra oportunidad.

      Borrar
  3. Αγαπητέ μου Στράτο, Καλησπέρα,
    Σ' ευχαριστώ για την κοινοποίηση και σε μένα της ιστοσελίδας για τους φίλους σου ομογενείς στη Βενεζουέλα και σε συγχαίρω για το πνευματικό σου έργο και τη δράση σου και εκεί και εδώ.
    Με συγκίνησε η αναφορά και αναγνώριση του έργου των δυο γυναικών εκπαιδευτικών εκεί, της κ. Αγγελικής Παρασκευοπούλου και της κ. Φιλιώς Κρομμύδα και τις συγχαίρω κι εγώ. Άξιοι και οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί που κρατούν άσβηστη την αγάπη για την πατρίδα μας και τον πολιτισμό της και πασχίζουν για τη διατήρηση της γλώσσας μας και της ελληνικής παιδείας.

    ResponderBorrar
    Respuestas
    1. Στράτος Δουκάκης14 de abril de 2021, 4:42 p.m.

      Αγαπητή μου Καίτη,
      Καλώς σε βρίσκω εδώ! Πόση χαρά μου δίνει η επίσκεψή σου!
      Ναι, κοινοποίησα την ιστοσελίδα μας σε γνωστούς και φίλους γιατί είναι μεγάλη υπόθεση να μας γνωρίσουν κι άλλοι.
      Ξέρεις, καμιά φορά, βλέπεις τα πράγματα, ύστερα από καιρό και τα εκτιμάς διαφορετικά. Μόνο να σκεφτούμε πόσο βοήθησαν ώστε να αποφύγουν τα παιδιά μας τον αφελληνισμό, τόσο βλέπουμε και αναγνωρίζουμε την αξία εκείνων, που ανιδιοτελώς πρόσφεραν ό,τι μπορούσαν. Είναι χρέος λοιπόν, έστω και αργά ένα ευχαριστώ. Έχει την αξία του.
      Να ‘σαι καλά!

      Borrar